Ontdek de geschiedenis van Berck-sur-Mer in ons boekje "Histoire et patrimoine" ("Geschiedenis en erfgoed")
De verschillende informatiepanelen van de rondleidingen worden vertaald op de website van het museum
Van vissersdorp tot beroemd kuuroord en medisch centrum
De naam "Berck" werd voor het eerst gebruikt in een tekst uit 1215. Het is moeilijk om de exacte oorsprong van deze naam te achterhalen. Er zijn echter verschillende hypotheses: het Germaanse "Berg" voor grote duin, het Scandinavische "Bekkr" voor berk en het Saksische "Birk" voor eik.
De stad, die in de middeleeuwen bloeide dankzij de handel en de visserij, ligt vlakbij de monding* van een kustrivier die de Arche wordt genoemd. De oudste delen van de kerk Saint-Jean-Baptiste in Berck-Ville dateren uit deze periode. De klokkentoren, die geen dak had, diende als wachttoren en was de Foïer-voorouder van de vuurtoren. Elke avond stak een wachter een vuur aan op de top van de toren om te praten met de waarnemers in Montreuil en Saint-Josse-sur-Mer. In de 15e eeuw werd er een kapel bij de toren gebouwd en ontstond de parochiekerk gewijd aan Sint Jan de Doper.
In de 13e eeuw werd de ark verlegd naar Auty en de voortschrijdende verzanding leidde tot de verdwijning. Naast "Berc" vinden we in geschriften ook de namen "Berg" (1741), Berque (1671) en Berk (1779).
*De huidige riviermonding komt overeen met het huidige plein "de l'Entonnoir" tegenover het VVV-kantoor.
Berck als vissersdorp
Berck was een vissersdorp van de middeleeuwen tot de jaren 1950. Toen tot wel honderd boten, zogenaamde "flobarts", direct aan het strand van Berck aanlegden, had de stad geen haven.
De vis die op deze manier werd gevangen, werd naar de grote steden vervoerd in tidal pounders - dekzeilwagens getrokken door paarden, voornamelijk van het Boulonnaise ras.
Treed tijdens je wandelingen in de stad in de voetsporen van de vissers: huizen, kerken, kapellen en calvaires. Ontdek ook ons museum, waar je een mooie en indrukwekkende collectie naturalistische en impressionistische schilderijen kunt bewonderen.
Berck als medische stad - de zogenaamde Marianne "Toute Seule"
In de jaren 1840 erkenden de artsen Danvin, Charpentier en vervolgens dokter Perrochaud, regionaal arts voor het welzijn van de staat, de genezende krachten van het klimaat in Berck.
Het symbool "Marianne Tout Seul", de bedenker van het "Berck Hospitalier", zal de kenmerken aannemen van de twee weduwen Marie-Anne Duhamel en Marie-Anne Bouville.
In 1854 werden de kinderen door dokter Paul-Henry-Antoine Perrochaud (1816 - 1879) toevertrouwd aan Marie-Anne Duhamel de Groffliers. Ze bracht de kinderen twee keer per dag in kruiwagens naar het strand om ze te baden en hun wonden te genezen. De zieke kinderen genazen snel. Marie-Anne Duhamel kreeg toen gezondheidsproblemen en moest haar activiteiten staken.
Marie-Anne Brillard volgde haar op. Ze werd geboren in Berck in 1812 en in 1852 verloor ze vier van haar zes kinderen en haar man aan cholera. Ze besloot om met haar zoon François, haar dochter Marie en haar nichtje Adèle vlakbij het strand te gaan wonen in een huis op de huidige Place de l'entonnoir. In het begin paste ze op de kinderen van vissersvrouwen die te voet visten (de verrotières) terwijl hun mannen op zee waren.
Marie-Anne Brillard begint met het opnemen van acht kinderen met scrofulose (tuberculose), die ze meeneemt op een kar die getrokken wordt door een ezel; ook zij herstellen snel.
De heilzame werking van de gejodeerde lucht van Berck werd al snel bekend in Parijs. Het aantal kinderen dat werd opgenomen in de Veuve Marianne Toute Seule bleef groeien (tot 30 kinderen). Op dat moment werden vijf nonnen gestuurd om haar te helpen. Ze moest haar huis vergroten. De welzijnsdienst van de staat besloot toen om in 1861 een tijdelijk "klein ziekenhuis" van hout te bouwen aan de kust.
Berck als medische stad - ziekenhuisontwikkeling
In 1869 werd het kleine ziekenhuis vervangen door een groter bakstenen ziekenhuis, het huidige Hôpital maritime, dat toen Hôpital Napoléon heette. Het gebouw werd ontworpen door de architect Emile Lavezzari en was uitsluitend bestemd voor kinderen. Het werd ingehuldigd door keizerin Eugénie, de vrouw van Napoleon III.
Ter ere van haar bezoek besloot de gemeenteraad de weg door Berck van de stad naar het strand naar haar te vernoemen. Het Hôpital Napoléon kreeg later gezelschap van het Nathaniel-de-Rothschild ziekenhuis (1872), het huidige Centre Jacques Calvé, het Cazin-Perrochaud ziekenhuis (1890), het Institut Saint François de Sales (1901), het huidige Institut Calot, het Bouville ziekenhuis (1902), de Frans-Amerikaanse stichting (1920), de Union des Héliomarins (1922-1925) en andere sanatoria.
Tegenwoordig zijn veel straten in de stad vernoemd naar artsen die de geschiedenis van de stad en hun beroep hebben bepaald: Calot, Perrochaud, Cazin, Calvé, Fouchet, Ménard...
Berck als badplaats - de ontwikkeling van het zwemmen
Het bezoek van de hydrotherapieliefhebber Dr. Danvin aan de stad, de groeiende reputatie van de gezondheidsfaciliteiten en de komst van beroemde en rijke inwoners leidden tot een uitbreiding van de badindustrie in Berck, die sinds 1842 stotterde.
Deze uitbreiding werd bevorderd door de komst van de Paris-Boulogne Northern Railway League en de rage van de mode aan zee. Na de verkoop van de keizerlijke gronden (70 hectare duinen en harembossen) in december 1863, op bijna 3 kilometer van het vissersdorp Berck-Plage, werden chalets, villa's en collectieve voorzieningen (casino's, hotels, enz.) aangeboden. Aan het einde van de 19e eeuw werd de kapel Notre-Dame des Sables gebouwd. De kapel werd de parochiekerk van de nieuwe wijken in 1914.
Het strand wordt dan bezocht door vissers, zieke mensen en rijke toeristen.
Berck als kunstplek
De tweede helft van de 19e eeuw was rijk aan denk- en kunststromingen, vooral de school van het naturalisme. Veel kunstenaars reisden langs de kust van de Côte d'Opale op zoek naar water, lucht, licht en nieuwe thema's die verband hielden met de maritieme omgeving.
Tussen 1860 en 1914 kende Berck een intense periode van artistieke activiteit. In navolging van Edouard Manet (juli 1973) en Eugène Boudin (tussen 1874 en 1894) zetten Lepic, Tattegrain, Lavezzari, Trigoulet en Roussel de toon voor de ongeveer 130 kunstenaars die naar Berck-sur-Mer kwamen.
Dompel je onder in de marine van Berck, in het verleden van de stad en ons grondgebied! Het Musée de France in Berck-sur-Mer biedt je onder andere een opmerkelijke collectie naturalistische en impressionistische schilderijen.
Luchtvaart
In 1904 probeerde advocaat en mecenas Ernest Ardeachon in de duinen van Berck-sur-Mer het experiment van de gebroeders Wright in de VS te herhalen, die er in 1901 in geslaagd waren een zweefvliegtuig met piloot de lucht in te krijgen.
Het Ardeachon vliegtuig, gemodelleerd naar het Wright zweefvliegtuig, werd toevertrouwd aan de ingenieur Gabriel Voisin uit Lyon die enkele bescheiden maar veelbelovende zweefvluchten uitvoerde onder het toeziend oog van een groot publiek.
Onder de toeschouwers zijn grote namen uit de opkomende luchtvaartindustrie:
Kapitein Ferber, een liefhebber van de militaire luchtvaart die al veel ervaring heeft opgedaan met zelfontworpen vliegtuigen.
Jan Lavezzari, een schilder en ingenieur uit Berck, die in februari 1904 over de duinen van de Baie d'Authie vloog in een "deltaplane" van zijn eigen ontwerp,
Robert, die op 3 maart 1901 had geëxperimenteerd met zijn "vliegtuig zonder motor",
Enkele belangrijke persoonlijkheden van de Aéro-club de France, mevrouw Bonnecase, Ponche, Henri de Rothschild en een zekere Louis Blériot.
De industrieel, die gepassioneerd was door de luchtvaart, kwam naar Berck na een reeks mislukkingen in de talrijke pogingen die hij sinds 1899 had ondernomen met ... "zwaarder-dan-lucht gemotoriseerde vliegmachines" sinds 1899. Blériot was zich ervan bewust dat hij met zijn onderzoek op het verkeerde spoor zat en dat hij eerst de problemen van lift en luchtpenetratie, de sleutel tot het veroveren van de lucht, moest onderzoeken en begrijpen.
Louis Blériot leerde waardevolle lessen uit de ontmoetingen en discussies die hij had met de "vliegeniers" van zijn tijd in 1904. Het was waarschijnlijk in deze periode dat het idee van een partnerschap met Gabriel Voisin werd geboren, wat zou leiden tot zijn heroïsche prestatie om het Kanaal over te steken in een vliegtuig op 25 juli 1909.
De strandzeiler
Het strandzeilen vindt zijn oorsprong in België en werd in 1898 opgericht door de gebroeders Dumont. In Berck-sur-Mer richtten Jan Lavezzarri, Dr. Cazin en de toenmalige carrosseriebouwer Belvalette de eerste Franse strandzeilclub op, de Sporting Club Berckois, die ook Baron Pierre de Coubertin onder haar leden telde.
Louis Blériot vergat de strandzeiler niet, ook al was hij druk bezig met zijn onderzoek naar de luchtvaart. Nadat hij in de jaren 1910 het Kanaal was overgestoken, was hij te vinden in Hardelot, waar hij een villa bezat, waar hij een strandzeil ontwierp voor de vrije tijd van zijn gezin.
Blériot werkte samen met Cazin, die hij zeven jaar eerder in Berck had ontmoet, en ontwikkelde twee zeilwagens in zijn fabrieken, die hij als cataloguskit verkocht en "Aeroplage" noemde.
Berck-sur-Mer, de juiste plaats voor jou
Berck-sur-Mer is rijk aan land en zee, trots op haar maritieme erfgoed en de grote namen die haar geschiedenis hebben bepaald. Dankzij het uitzonderlijke klimaat, de zeer jodiumhoudende lucht en het prachtige strand, dat zich uitstrekt over 12 km van de Baie de Canche tot de Baie d'Authie, heeft Berck-sur-Mer vandaag de dag een dynamisch en revitaliserend imago.
Dit prachtige strand doet nu dienst als ontwikkelingsgebied voor alle soorten zweefvliegsporten en Berck heeft vooral naam gemaakt met vliegeren en strandzeilen.
In 1887 werd een van de eerste luchtfoto's gemaakt met een vlieger. Sinds 1987 worden elk jaar in april de International Kite Races gehouden met meer dan 500.000 toeschouwers, en de 6 Uren van Berck is al meer dan 50 jaar de legendarische Europese strandzeilrace in oktober.
In Berck in april 1991 vestigde Bertrand Lambert het wereldrecord snelheid op zand (151,55 km/u) met een strandzeil.
